تقريبًا، كل انسان اتخلق على وجه الارض عنده شئ او اشياء مُعيّنه كدة ليها بُعد سينتمنتالى _عاطفى_ بيربطه بحاجة بتفكره بذكرى حلوه، زى مثلًا موسيقى او اغنية سمعها فى اول مرة قابلها، او ممكن ذكرى من الطفوله، لعبة او كارتون، و تفكره بأيام يتمنى يعيشها من تانى بكل ما فيها.
فى السنين اللى فاتت دى انا كنت بحاول احارب اى شئ يربطنى بشعور ما، سواء حلو او وحش، و بحاول على قد ما اقدر انسى كل الاحداث دى، لكن من الواضح ان الشعور اللى بيربط الانسان بالاشياء دى بيكون اقوى من ان هو ينساه بسهوله.
بالنسبة لى، النجوم من اكتر الحاجات اللى مرتبطه عندى بشئ سينتمنتالى، بقلب أسامة منير تقريبًا لما بشوفها، نورها حولين القمر شئ مُبهج، من غير سبب.
فى اغنية سمعتها من قريب اسمها "الله يا ليل" للمطرب النوبى خضر العطّار، و الاغنية دى بيقول فى اولها "الله يا ليل يا ابو النجوم اللولى، فى التيه يدلّونى و يدللوا لى"، الجميل هنا انه يقصد بالنجوم دى اصحابه.
دايمًا بقول ان من الخِل الوفى، او الصديق الوفى دة من رابع المستحيلات، لكن الحقيقة انه ممكن تحقيقه، و فى نماذج كتير و امثله على دة، مش كتير بس موجودة.
وصفه لأصحابه بالنجوم و انهم فى التيه واقفين جنبه علشان يدلّوه دة شئ عظيم، فى جُملة بيقول فيها "إن قولت لى ان الدنيا ديه حدوته، انا اقول بدون اصحاب تكون ملتوته، و إن قولت لى ان الحياة دى رحلة، انا اقول و بالاصحاب بتغنى و تحلى" و دة حقيقى، مفيش حد هيقدر يعدى كل اللى بنشوفه فى حياته دة من غير صُحاب.
فى النهاية مفيش احلى من كلمة الامام الشافعى عن الصداقة "سلامًا على الدنيا ان لم يكن بها، صديقٌ صدوق صادق الوعد منصفًا"، و نقول من تانى "اللى معندوش صُحاب .. فقير".
فى السنين اللى فاتت دى انا كنت بحاول احارب اى شئ يربطنى بشعور ما، سواء حلو او وحش، و بحاول على قد ما اقدر انسى كل الاحداث دى، لكن من الواضح ان الشعور اللى بيربط الانسان بالاشياء دى بيكون اقوى من ان هو ينساه بسهوله.
بالنسبة لى، النجوم من اكتر الحاجات اللى مرتبطه عندى بشئ سينتمنتالى، بقلب أسامة منير تقريبًا لما بشوفها، نورها حولين القمر شئ مُبهج، من غير سبب.
فى اغنية سمعتها من قريب اسمها "الله يا ليل" للمطرب النوبى خضر العطّار، و الاغنية دى بيقول فى اولها "الله يا ليل يا ابو النجوم اللولى، فى التيه يدلّونى و يدللوا لى"، الجميل هنا انه يقصد بالنجوم دى اصحابه.
دايمًا بقول ان من الخِل الوفى، او الصديق الوفى دة من رابع المستحيلات، لكن الحقيقة انه ممكن تحقيقه، و فى نماذج كتير و امثله على دة، مش كتير بس موجودة.
وصفه لأصحابه بالنجوم و انهم فى التيه واقفين جنبه علشان يدلّوه دة شئ عظيم، فى جُملة بيقول فيها "إن قولت لى ان الدنيا ديه حدوته، انا اقول بدون اصحاب تكون ملتوته، و إن قولت لى ان الحياة دى رحلة، انا اقول و بالاصحاب بتغنى و تحلى" و دة حقيقى، مفيش حد هيقدر يعدى كل اللى بنشوفه فى حياته دة من غير صُحاب.
فى النهاية مفيش احلى من كلمة الامام الشافعى عن الصداقة "سلامًا على الدنيا ان لم يكن بها، صديقٌ صدوق صادق الوعد منصفًا"، و نقول من تانى "اللى معندوش صُحاب .. فقير".
No comments:
Post a Comment